කහ සල්ලි

බ්ලොග් ලෝකයට අලුතෙන් පිවිසුණු බ්ලොගෙක් වශයෙන් මේ දිනවල මා අවකාශයේ සැරිසරමින් සිටිනව. මේකේ මායිම් හදුනා ගන්නා අදහසින්. එසේ රස්තියාදු ගහන විට මගේ නෙත ගැටුණු, අනිකුත් අවකාශ වල ඇති බෝවෙන රෝග ට්‍රෙන්ඩ් එකක් බ්ලොග් අවකාශයටත් ඇතුළු වී තිබෙනු දැක්කා. ඉතිං බ්ලොග් ඔස්තාර්ලාගේ දැනගැනීම පිණිස මෙසේ ලියා තබන්නට හිතුන. මේක සමහර විට තේ කෝප්පයේ දකින කිබුලෙක් වෙන්න ඇති. නමුත් එය තේ කෝප්පයේ සහ කිබුලාගේ වරදක් මිස මගේ වරදක් නොවේ. මං ලංකාවේ ඉන්නකොට මගේ වෘතීය සගයන් එක්කෝ අයියලා අක්කලා, එහෙම නැත්නම් නංගිලා මල්ලිලාය. පුදුම සහෝදර හැගීමක් වගේ දෙයක් තමයි බලු බැල්මට පෙනුනේ. ඊටත් එහා ගමේදි, මුළු ගමේම හිටියේ නැන්දලා මාමලා, සහෝදර සහෝදරියන්ය. මුළු ගමම සහෝදර ලයින් එකක් වගෙයි. අඩුවක් නැතුව එකිනෙකා කා කොටා ගනිමින් අනිකාට ගේම දීමට බලාගෙන සිටින මිනිසුන් අයියා මල්ලි කියමින් එකිනෙකා 'අන්දවා ගැනීමේ සමාජ රෝගය' අලුත් සන්නිවේදන මාධ්‍යක් යැයි කියන බ්ලොග් අවකාශය තුලත් නොඅඩුව දකින්නට ලැබීම මටනම් අවුලක්. එය සමහරුන්ට සමහරවිට සාමාන්‍ය දෙයක් විය හැක. මෙවැනි ගෝත්‍රික ලක්ෂණ අවකාශය තුල එලියට එන්නේ එහි වෘතීය භාවය ගිලිහ...

ස්භාවික විපත් වලට පාටක් නෑ ආගමක් ජාතියක් කිසිවක් නෑ පණපිටින් වැළලුනු මිනිසුන්ට කිසිවක් ඇහෙන්නේ නෑ පිරිත් නුල් පොලව යටට දිග නෑ සංවේදී කමට වහලක් නෑ කරුණාවට පතුලක් නෑ ආධාර පෝලිම් වල කෙළවරක් නෑ රැල්ලට හදවතක් නෑ රැල්ලෙන් පැන්නොත් ආත්මයක් නෑ විනෝදය සේදුනේ නෑ  ගං වතුරට ගහගෙන ගියේ නෑ   හිතන්න වෙලාවක් නෑ කිවුවත් ඇහෙන්නේ නෑ ස්භාවික විපත් වලට පාටක් නෑ ස්වාභාවික විපත් ස්වාභාවිකත් නෑ සරද 

ලංකාවේ පාර්ලිමේන්තුව තුල මන්ත්‍රීවරු වීදි සටන් කරමින් එකිනෙකා ගහ මරා ගනිද්දී අහිංසක හුදී ජනතාව බොහෝ කලබලයට පත්ව අනේ අපොයි කියමින් හොටු හුරමින් අඩන - දොඩන හැටි මේ දිනවල මුහුණු පොතෙන් මෙන්ම ජනමාධය වෙතින්ද අසන්නට දකින්නට ලැබේ. හැමෝම කුණු කුණු ගාන්නේ පාර්ලිමේන්තුව නම්වූ උත්තරීතර ආයතනය තුල මන්ත්‍රීවරු 'නින්ජා' සටන් කිරීමට යෑම නිසා එහි උත්තරීතර බව, වැදගත් බව, ජනතා පරමාධිපත්‍ය වගේ බර බර දේවල් අවුල් වෙනවා කියාය. රටේ ජනාධිපති ධූරය පාර්ලිමේන්තුවට ඉහළින් බලසම්පන්න ලෙස පතිත වුවාට පසුව පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් අතිරනාත්මක හිස් ඔළුගෙඩි බවට පත්වී, දියවන්නාව සුළු දිය වහරන ස්ථානයක් බවට රූපාන්තරණය විය. රාජ්‍ය පාලනයේ තීරණාත්මක සාධකයෙන් ගිලිහී, කරන්නට වැඩක් වතිව සෙරමෝනියල් තත්වයට පත්ව ඇති මන්ත්‍රීවරු ඉඩ හිට හෝ මෙවැනි ගෝරි, බෝරි දැමීම ඉතා හොද දෙයකි. එවිට එම මන්ත්‍රීවරු ඔවුන්ට චන්දය දුන් ජනතාවගේ ජිවිත සමග සමපාත වේ.  රට පාලනය කරන්නේ නොහොත් රට පිළිබදවැ තීන්දු තීරණ ගන්නේ රටෙන් එපිට සිටින පුද්ගලයන් සහ ආයතන සමුහයක් විසිනි. රටේ යුද්ධය නැවතුනේ චීනයේ ආර්ථික අජෙන්ඩ එකේ මැදට හදිස්සියේම ලංකාව මැද...

පසුගියදා නිමාවට පත්වූ නෙලුම්යාය බ්ලොග් සම්මාන උළෙල සංවිධානය කිරීමේදී එහි සංවිධායකයන් රාජ්‍ය ආයතන සමග කල ගනුදෙනු වලදී  ඇතිවූ 'අමිහිරි අත්දැකීම්' ගැන විස්සෝප විවේචන ඔවුන් තම බ්ලොග් පෝස්ටු මගින් එලියට දමා ඇත. මෙම පෝස්ටු අන්වීක්ෂයකට දමා පරික්ෂා කිරීමේදී පෙනී යන්නේ නෙලුම්යායට රාජ්‍ය නම් විශාල ඝනකම් පර්වතයේ පුංචි විය සිදුරක් හමුවීම නිසා සමස්ථය සසලවී ඇති බවයි.  නෙලුම්යාය සම්බන්ධයෙන් ගොඩනගන මෙම ලියවිල්ල එයට එරෙහිව මං විසින් ගහන 'ගේමක්' ලෙසට යමෙක් අර්ථකථනය කලොත් ඒ දෙස උපේක්ෂාවෙන් බලා සිටීමට මං බලාපොරොත්තු වේ. මෙය කන්ස්ට්‍රක්ටිවූ ක්‍රිටිසිසම් එකක් විදිහට කවුරු හරි කල්පනා කරනවානම් ඔහුට හෝ ඇයට මගේ වර්චුවල් කිස් එකක් ලැබේ. බ්ලොග් කියන්නේ සන්නිවේදනයේ අලුත් මානයක් කියල ජනප්‍රිය මතයක් පවතිනවා. බ්ලොගර්ස් ල ඇතුළු බොහෝ දෙනෙක් එය විශ්වාස කරනවා. එහි ඇත්තකුත් තියනව. මේකේ කතෘ මැරෙනව. සම්ප්‍රදායක කතෘ විසින් නිෂ්පාදනය කරපු සහ සන්නිව්දනය කරපු ක්‍රියාවලිය වෙනුවට හැමෝම, හැමෝටම කතෘ කෙනෙක් වෙනවා. දැනුම සංසරණය වෙනවා විතරක් නෙමෙයි එහි අයිතිකාරයෝ නැතිවෙලා එය රීසයිකල් වෙනවා. ඒ අර්ථයෙන් ගත්ත...